قصیده مادر
شعری زیبا به نام :
قصیده مادر
مادری را دلشکسته دیده ام دست و پای عشق بسته دیده ام
اشک چشم مادری از خون بود کو زعشق کودکش مجنون بود
دیدمش فرزند را غرق غرور بودش از احساس مادراو چه دور
گوئیا دنیا به او خُش گشته بود یاد مادر هم فرامُش گشته بود
مادری خاکستر داغ تنور بین پسر از حرمتش غرق عبور
مادری راعشق حیران کرده بود عشق فرزندش چه ویران کرده بود
بینمش مادرکه چه محزون شده از فراق طفلکش دلخون شده
تا دل مادر که در خون می تپید چون دل لیلی به مجنون می تپید
مادری لیلیّ فرزندش شده نیست مجنونی که دربندش شده
بین پسر را مست دنیای فریب مادری بهر پسر گشته غریب
ای خدا پس مهر مادررا چه شد عاقبت بر جای مادر گو که شد
غرق دنیای تنعّم گشته ای شاید از خود یا زمادرخسته ای
طفل دیدم همچو سروی سر فراز ورد مادر را شنیدم در نماز
ای خدا طفلم فراموشم کند آتش دوری در آغوشم کند
تا دلم را جنس آتش ساختی ازازل دلم را به طفلم باختی
کودکم مست غرور است ای خدا از بر مادر چه دور است ای خدا
خوش بدارش تاکه سرمستش کنی من نباشم هیچ تا هستش کنی
سروده ای از :آ. عبدالعلی پور (پرستو)
